ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Νόσος ή Σύμπτωμα ?
Νόσος ή Σύμπτωμα ?
Καρκίνος: η μάστιγα της νέας εποχής
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο καρκίνος είναι μια σύγχρονη μάστιγα και ότι η συχνότητα εμφάνισής του έχει σταθερά αυξητικές τάσεις. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο. Μέχρι τώρα, λόγω της υψηλής θνησιμότητας που σχετίζεται με την ασθένεια, η διάγνωση του καρκίνου συνήθως ακολουθείται από θεραπείες που μπορεί να έχουν παρενέργειες τόσο επικίνδυνες όσο και η ίδια η νόσος. Οι ακραίες όμως καταστάσεις αντιμετωπίζονται με ακραίες θεραπείες.
Νέες θεραπείες και φυσικές θεραπείες
Ας εξετάσουμε ποια είναι η τρέχουσα πρακτική για την έγκριση μιας θεραπείας. Αφού διαπιστωθεί ότι μια ουσία έχει θεραπευτική δράση, γίνονται κλινικές δοκιμές για να συγκριθεί με το εικονικό φάρμακο (Placebo) και στη συνέχεια συγκρίνεται και με άλλες ουσίες που χρησιμοποιούνται για τον ίδιο τύπο θεραπείας. Αυτό επαναλαμβάνεται αρκετές φορές και σε κλινικές μελέτες στις οποίες συμμετέχει μεγάλος αριθμός ασθενών (κλινικές δοκιμές). Ο χρόνος που απαιτείται για την έγκριση μιας νέας θεραπείας μέσω αυτής της διαδικασίας, για κάθε μεμονωμένη ουσία, φτάνει περίπου τα δεκαπέντε χρόνια, ενώ το σχετικό κόστος κυμαίνεται από εκατό εκατομμύρια έως ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Πρόκειται για διαδικασίες που διαμορφώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο προκειμένου να ελεγχθεί το επίπεδο ασφαλείας ενός φαρμάκου που παράγεται τεχνητά στο εργαστήριο και δεν υπάρχει στη φύση, προτού διατεθεί στην αγορά. Αντιθέτως, οι φυσικές ουσίες δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε παρόμοιες διαδικασίες προτού διατεθούν στο εμπόριο, ακριβώς επειδή είναι φυσικές και ασφαλείς και τα αποτελέσματά τους στην ανθρώπινη υγεία είναι γνωστά και καταγράφονται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όσο απίθανο είναι να καταφέρουμε να βρούμε μια τεχνητή χημική ουσία που να μην είναι τοξική και καρκινογόνος, άλλο τόσο απίθανο είναι να βρούμε μια φυσική τροφή που να μην έχει θεραπευτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες. Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός ότι ακόμα κι αν ξέρουμε ότι οι φυσικές ουσίες έχουν θεραπευτική δράση για τον καρκίνο ή άλλες ασθένειες, όσοι τις διαθέτουν στην αγορά δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι το προϊόν τους έχει αυτές τις ιδιότητες, εάν προηγουμένως αυτό δεν δοκιμαστεί με επαρκείς κλινικές έρευνες για το συγκεκριμένο νόσημα ή είδος καρκίνου. Ποιος όμως, θα ξόδευε από 100 εκατομμύρια ως ένα δισεκατομμύριο δολάρια για να δοκιμάσει κάτι τέτοιο; Σίγουρα όχι ένας ιδιωτικός φορέας, διότι οι φυσικές ουσίες δεν μπορούν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Εάν τέτοιες έρευνες αποδείκνυαν, για παράδειγμα, ότι το εκχύλισμα του μπρόκολου έχει αντικαρκινική δράση, ο καθένας μας θα ήταν σε θέση να διαθέτει και να πωλεί το εκχύλισμα μπρόκολου ως θεραπεία για τον καρκίνο. Κάποιος θα έπρεπε όμως να ξοδέψει δεκαπέντε χρόνια και υπέρογκα χρηματικά ποσά, τα οποία δεν θα έπαιρνε ποτέ πίσω. Από την άλλη πλευρά, ούτε οι δημόσιοι φορείς φαίνονται διατεθειμένοι να προβούν σε κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Ερευνών για τον Καρκίνο, που αποτελεί το μεγαλύτερο δημόσιο οργανισμό παγκοσμίως για την έρευνα του καρκίνου, από έναν προϋπολογισμό 4,7 δισ. ευρώ το 2004, ξόδεψε ογδόντα εννιά εκατομμύρια (το 1,8%) σε έρευνες που αφορούσαν σε θεραπείες με τη χρήση φυσικών ουσιών. Μέχρι τώρα, την ευθύνη αυτή έχουν αναλάβει χιλιάδες μεμονωμένοι επιστήμονες και γιατροί σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι συνεχίζουν αδιάκοπα να παράγουν εκατοντάδες χιλιάδες μελέτες σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυσικών ουσιών. Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, έχουν δημοσιευθεί πάνω από 1.540 επιστημονικά άρθρα που αφορούν αποκλειστικά στις θεραπευτικές, αντικαρκινικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της κουρκουμίνης (turmeric). Το πρόβλημα του σύγχρονου επιστήμονα δεν είναι η έλλειψη δεδομένων, αλλά η πληθώρα τους. Πριν αναφερθούμε όμως, στις πιο αποτελεσματικές προσεγγίσεις σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιστημονικά στοιχεία, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε τα δεδομένα που, σαν πεποιθήσεις, παραμένουν στο προσκήνιο, ακόμα κι αν δεν υποστηρίζονται πλέον από την τρέχουσα επιστήμη. Τα ψευδή στοιχεία λειτουργούν για το μυαλό μας όπως ένα πώμα στο στόμιο ενός μπουκαλιού. Εάν δεν αφαιρέσουμε το πώμα, δεν μπορεί να μπει τίποτα μέσα στο μπουκάλι.
Καρκίνος και κληρονομικότητα
Ο κληρονομικός παράγοντας στον καρκίνο σίγουρα υπάρχει, έχει τεκμηριωθεί και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό. Ποια είναι όμως, η πραγματική του επίπτωση; Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση για τον Καρκίνο, η συνολική επίπτωση της κληρονομικότητας σε ασθενείς που διαγιγνώσκονται με καρκίνο κάθε χρόνο είναι μεταξύ 3% – 10%. Το υπόλοιπο 90-97% αφορά σε εξωτερικούς παράγοντες που δεν έχουν καμία σχέση με τα γονίδιά μας. Πρόκειται για επίκτητους και επομένως, μεταβλητούς παράγοντες.
«Οι κοινές συνήθειες και ένας παρόμοιος τρόπος ζωής σε μια οικογένεια, κάνουν τον καρκίνο να μοιάζει με κληρονομική ασθένεια. Όμως στην πραγματικότητα δεν είναι!»
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι ακόμα και στις περιπτώσεις που περιλαμβάνονται στο 3% – 10%, η κληρονομικότητα αφορά σε μια προδιάθεση για τη νόσο, όχι στην ίδια τη νόσο. Είναι κυρίως οι κοινές συνήθειες, το περιβάλλον και ο παρόμοιος τρόπος ζωής στο εσωτερικό μιας οικογένειας που κάνουν τον καρκίνο να μοιάζει με κληρονομική ασθένεια. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι κληρονομική ασθένεια! Ένας κοινός τρόπος ζωής και διατροφής μπορεί να προκαλέσει παρόμοια προβλήματα υγείας.
Καρκίνος και φύση
Δεν υπάρχει τίποτα στο φυσικό περιβάλλον που να μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Είναι μια ασθένεια που προκαλείται από τον ίδιο τον άνθρωπο και πηγάζει από την αύξηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης, τις διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο ζωής. Οι κύριες αιτίες του καρκίνου θα πρέπει λοιπόν, να αναζητηθούν μεταξύ των παραγόντων που δεν υπήρχαν παλαιότερα και υπάρχουν σήμερα σε πολύ μεγάλη κλίμακα, όπως:
Στρες και καρκίνος
Το συναισθηματικό στρες είναι ένας παράγοντας που αναφέρεται από όλους σχεδόν τους ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο. Θεωρώ ότι είναι η σκανδάλη που ενεργοποιεί τη νόσο. Δύο διαφορετικοί οργανισμοί, ένα υγιής και ένας μη υγιής, είναι πιθανό να αντιμετωπίζουν παρόμοιους στρεσογόνους παράγοντες. Όσο χειρότερη είναι όμως η κατάσταση της υγείας ενός ατόμου, τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης μιας σοβαρής ασθένειας σε συνθήκες συναισθηματικού στρες. Πολλαπλοί στρεσογόνοι βιολογικοί παράγοντες που συνυπάρχουν με το συναισθηματικό στρες, όπως το οξειδωτικό στρες (ακτινοβολία, έκθεση σε τοξικές ουσίες), το σωματικό στρες(κούραση, θερμικά και μηχανικά στρες), το βιοχημικό στρες (διατροφικές ελλείψεις, αφυδάτωση) και το μεταβολικό στρες (χαμηλή ενεργειακή απόδοση του μεταβολισμού, έλλειψη άσκησης, κατανάλωση τροφίμων υψηλής θερμιδικής απόδοσης).
Νομίζω ότι είναι εύκολο σε αυτό το σημείο να καταλάβουμε ότι ένα παχύσαρκο άτομο, που τρέφεται με ζάχαρη, γλυκά, ζυμαρικά, λευκό ψωμί, αναψυκτικά και πίτσες, δεν πίνει άφθονο νερό και η μόνη μορφή άσκησης που κάνει είναι να πατάει τα κουμπιά του τηλεχειριστηρίου της τηλεόρασης, διατρέχει πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου μετά ή κατά τη διάρκεια ενός ισχυρού συναισθηματικού στρες, σε σύγκριση με ένα άτομο του οποίου η κατάσταση της υγείας είναι άριστη.
Ο καρκίνος είναι μάλλον το «σύμπτωμα» παρά η «νόσος»
Τα κύτταρά μας εισέρχονται σε καρκινική λειτουργία στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον που κάνει την επιβίωσή τους πολύ δυσχερή. Η αλλοίωση της βιοχημικής ισορροπίας φαίνεται να είναι το βασικό αίτιο πίσω από την εμφάνιση του καρκίνου. Το ανθυγιεινό κυτταρικό, σωματικό και εξωτερικό περιβάλλον απειλούν την πλήρη καταστροφή των κυττάρων μας και αυτά αντιδρούν ενεργοποιώντας αρχέγονους μηχανισμούς λειτουργίας που εμείς ονομάζουμε καρκίνο. Ενέργειες που ενισχύουν την υγεία και βοηθούν στη διατήρηση της βιοχημικής ισορροπίας, μπορούν να μειώσουν την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου. Σε αυτές τις ενέργειες συγκαταλέγονται οι εξής: